ویژه نامه ولادت امام حسن عسکری (ع)
عبداللّه بن محمّد، یکى از اصحاب امام حسن عسکرى علیه السلام حکایت کند:
روزى آن حضرت را دیدم که در بیابانى ایستاده است و با گرگى صحبت مى کند و حرف مى زند.
بسیار تعجّب کردم و اظهار داشتم: یاابن رسول اللّه! برادرم در طبرستان است و از حال او اطّلاعى
ندارم، از این گرک سؤالى فرما که احوال برادرم چگونه است؟
امام عسکرى علیه السلام فرمود: هرگاه خواستى برادرت را مشاهده کنى، به درختى که در
سامراء داخل منزلت هست نگاه کن، برادرات را خواهى دید. (1)
ابوجعفر طبرى حکایت کند:
روزى از روزها وارد منزل حضرت ابومحمّد امام حسن عسکرى علیه السلام شدم، در حیات منزل آن
حضرت چشمه اى را دیدم که به جاى جریان آب، شیر و عسل از آن بیرون مى آمد.
و من و دوستانم از - شیر و عسل - آن چشمه تناول کردیم و نیز مقدارى هم همراه خود بردیم. (2)
همچنین طبرى حکایت کند:
روزى در محضر شریف حضرت ابومحمّد علیه السلام بودم که عدّه اى بیابان نشین، از اطراف وارد
شدند و از کم آبى و خشکسالى شکایت و اظهار ناراحتى کردند.
امام علیه السلام براى آنها خطّى را نوشت و باران شروع به باریدن کرد، پس از ساعتى آمدند و
گفتند: یاابن رسول اللّه! بارش باران زیاد شده و احساس خطر مى کنیم.
پس حضرت روى زمین علامتى کشید و باران قطع شد و دیگر نبارید. (3)
ادامه مطلب :
و نیز طبرى حکایت نماید:
روزى در محضر پُر فیض امام حسن عسکرى علیه السلام نشسته بودم، از حضرت تقاضا کردم و
عرضه داشتم: یاابن رسول اللّه! چنانچه ممکن باشد یک معجزه خصوصى براى من ظاهر سازید؟
تا آن را براى دیگر برادران و دوستان هم مطرح کنم.
امام علیه السلام فرمود: ممکن است طاقت نداشته باشى و از عقیده خود دست بردارى، به همین
جهت سه بار سوگند یاد کردم بر این که من ثابت و استوار خواهم ماند. پس از آن، ناگهان متوجّه
شدم که حضرت زیر سجّاده خود پنهان شد و دیگر او را ندیدم.
چون لحظه اى از این حادثه گذشت، حضرت ظاهر گردید و یک ماهىِ بزرگى را که در دست خود
گرفته بود به من فرمود: این ماهى را از عمق دریا آورده ام.
و من آن ماهى را از حضرت گرفتم و رفتم با عدّه اى از دوستان طبخ کرده و همگى از آن ماهى
خوردیم، که بسیار لذیذ بود. (4)
و در روایتى دیگر آورده است:
به طور مکرّر مى دیدم بر این که امام حسن عسکرى علیه السلام (روز روشن در میان آفتاب) در
بازار و کوچه هاى شهر سامراء راه مى رفت، بدون آن که سایه اى داشته باشد. (5)
——————————
پی نوشت ها :
1-نوادر المعجزات: ص 190، ح 1، إثبات الهداة: ج 3، ص 432، ح 124.
2-مدینة المعاجز: ج 7، ص 573، ح 2560، نوادرالمعجزات: ص 191، ح 1.
3-مدینة المعاجز: ج 7، ص 573، ح 2561، إثبات الهداة: ج 3، ص 32، ح 125.
4-نوادر المعجزات: ص 191، إثبات الهداة: ج 3، ص 432، ح 127، مدینة المعاجز: ج 7، ص 574، ح
2565.
5-إثبات الهداة: ج 3، ص 432، ح 125، مدینة المعاجز: ج 7، ص 574، ح 2562.
حدیثی از امام حسن عسگری (علیه السلام)
قولوا للناس حسنا مومنهم ومخالفهم
(بحار الانوار ج68 ص 309)
با مردم خوب صحبت کنید، هم با مومنان وهم با دشمنان.با دوستان اگر خوب صحبت کی کنیم بخاطر این است که وظیفه هر مسلمان این است ولی با دشمنان چرا؟زیرا با خوب صحبت کردن میتوان دشمنان را هم جذب دین اسلام کرد.اگر ما این کلام حضرت را جامع عمل بپوشانیم خیلی از مسائل و مشکلاتی که در جامعه می بینیم دیگر مشاهده نمی کنیم .این همه بد اخلاقی ها، کج خلقی ها در خانواده ها و در جامعه همه وهمه بدلیل این است که ما این کلام زیبا را سر لوحه اعمال خود قرار نمی دهیم. در این رابطه به داستانی از امام حسن عسگری (علیه السلام) می پردازیم:
روزی به دستور مهتدی خلیفه عباسی امام دستگیر و زندانی شد. زندانبان شخصی بنام صالح بن وصیف بود که توسط خلیفه تاکید شده بود که بر حضرت سخت بگیرد.او دو نفر از خشن ترین و بدترین افرادی که میشناخت را مامور شکنجه امام نمود.ولی آنها بدلیل نماز و روزه ومناجات و گریه های امام چنان دگرگون شده اندکه نه تنها شکنجه نکردند بلکه خود نیز دائما مشغول عبادت و راز و نیاز شدند.
وقتی علت را از آنها جویا شدند، گفتند:درباره شخصی که روزها را روزه میگیرد و شبها را از آغاز تا پایان به عبادت مشغول است، نه سخن می گوید،نه چیزی سرگرم میشود. وقتی به چهره او نگاه می کنیم بدن ما به لرزه می افتد وآنچنان منقلب میشویم که نمی توانیم شکنجه کنیم.اطرافیان خلیفه وقتی جریان را شنیدند ناامید شده و باز گشتند.(کافی ج1ص512)
آری چنین است رفتار معصومین که با عمل خود دشمن سرسخت خود را چنان متحول می کنندکه عابد و خاکسار ایزد منّان می شود.
مانیز بیاییم پیرو راه این امام همام باشیم وهنگام سخن گفتن بهترین سخن را بیان کنیم .زیرا خداوند متعال می فرماید: قولوا للناس حسنا با مردم به نیکی سخن بگویید.(بقره 83)
باشد که این راه ومکتب را سرلوحه اعمال خود قرار دهیم .انشاالله