چرا هنگام عرض ادب به ساحت مقدس ولی عصر (عج) دست بر سر خویش میگذاریم ؟

پاسخ :

در این باره روایت خاصی از حضرات معصومین علیهم السلام وارد نشده است ؛ جز روایتی که علامهء مامقانی رضوان الله تعالی علیه در تنقیح المقال ، ج1 ، ص418 در ترجمهء دعبل خزاعی از مشکواة الأنوار ، شیخ محمد بن عبد الجبار نقل می کند و آن روایت این است :

لما قرأ دعبل قصیدته المعروفة التی أولها ( مدارس آیات ) علی الرضا علیه السلام وذکره عج الله تعالی فرجه وضع الرضا علیه السلام یده علی رأسه وتواضع قائما ودعا له بالفرج .

زمانی که دعبل قصیدهء معروفش را که اولش (مدارس آیات ) بود بر امام رضا علیه السلام خواند و در آن نامی از حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف برده شد ، امام رضا علیه السلام دست بر سر نهاد و متواضعانه ایستاد و برای تعجیل در فرج آن حضرت دعا کرد .

مرحوم محدث نوری رحمت الله علیه در باره قیام و دست گذاردن بر سر می نویسد :

هذا القیام والتعظیم خصوصا عند ذکر ذلک اللقب المخصوص سیرة تمام أبناء الشیعة فی کل البلاد من العرب والعجم والترک والهند والدیلم وغیرها ، بل وعند أبناء أهل السنة والجماعة أیضا .

النجم الثاقب ، ص 605 .

این نوع قیام تعظیم در هنگام ذکر لقب مخصوص حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف ، از قدیم الأیام در میان تمام شیعیان ؛ اعم از عرب و عجم و ترک و دیلم ، در تمام شهرها و کشورها ؛ بلکه حتی در نزد اهل سنت نیز مرسوم بوده است .

البته در باره اصل ایستادن و قیام در زمان ذکر نام شریف آن حضرت ، روایات دیگری نیز وجود دارد ؛ اما از آن جایی که سؤال شما در باره « دست بر سر گذاشتن » بود ، ما فقط به همین مورد اشاره کردیم .